เครื่องผสมเป็นส่วนประกอบหลักของสถานีผสมซึ่งโดยทั่วไปสามารถแบ่งออกได้เป็นสองวิธี: การวัดแบบสะสมและการวัดส่วนบุคคล

การวัดปริมาณสะสมโดยทั่วไปใช้การควบคุมกระบอกสูบเพื่อปล่อยวัสดุ การวัดแสงสะสมของวัสดุแต่ละชนิดแม่นยำกว่าการวัดการปล่อยสายพานรุ่นก่อนหน้านี้ วัสดุที่ต้องการจะถูกผสมบนสายพานลำเลียงแบบแบนด้านล่างหลังจากการวัดแสงอย่างต่อเนื่องจากนั้นลำเลียงไปยังสายพานเอียงโดยสายพานแบน เครื่องจักรหรือถังยก

การวัดแบบแยกกันหมายความว่าวัสดุแต่ละชนิดจะถูกวัดแยกกันผ่านถังชั่งน้ำหนักแยกกัน กระบวนการเหล่านี้สามารถดำเนินการได้ในเวลาเดียวกันช่วยประหยัดเวลาในการวัดและทำให้การวัดมีความแม่นยำมากขึ้น

ปริมาตรและปริมาณของถังเก็บของเครื่องผสมได้รับการออกแบบตามความต้องการของผู้ใช้โดยทั่วไป 3-5 ถังและ 8-40 ช่อง / ถังซึ่งสามารถเก็บทรายละเอียดทรายและหินประเภทต่างๆได้

โครงสร้างของเครื่องผสมสามารถออกแบบเป็นโครงสร้างพื้นดินบริสุทธิ์โครงสร้างคลังสินค้ากึ่งพื้นดินหรือโครงสร้างคลังสินค้าแบบเต็มพื้นดินตามความต้องการของผู้ใช้ เนื่องจากความสูงในการรับน้ำหนักที่ จำกัด ของตัวโหลดโครงสร้างพื้นดินบริสุทธิ์จึงกำหนดให้ผู้ใช้ต้องหล่อความลาดเอียงไว้ล่วงหน้า โครงสร้างไซโลครึ่งล่างหรือโครงสร้างไซโลแบบเต็มก้นสามารถประหยัดความลาดชันในการบรรทุกได้ แต่โครงสร้างหลังมีหลุมดังนั้นจึงจำเป็นต้องดำเนินการเพื่อปรับปรุงการระบายน้ำของหลุมและเพื่อให้แน่ใจว่ามีความสามารถในการลำเลียงของสายพานเอียง สายพานลำเลียงสายพานลำเลียงเอียงจะต้องยาวขึ้นเมื่อมุมลำเลียงยังคงไม่เปลี่ยนแปลงซึ่งจะเพิ่มต้นทุนอุปกรณ์